• منابع و مآخذ

1.‌ قرآن کريم
2. احتجاج، أبو منصور أحمد بن على بن أبى طالب الطَبرِسى، مشهد، نشر مرتضى، 1403 ق. ‏
3. بحارالأنوار، محمد باقر مجلسى، معروف به علامه مجلسى، بيروت، مؤسسة الوفاء، 1404 ‍ق.‏
4.‌ تفسير القمي، ‏ابوالحسن على بن ابراهيم بن هاشم قمى، قم، مؤسسه دار الكتاب، 1404 ق. ‏
5. کافي، محمّد بن يعقوب بن اسحاق الكلينى، تهران، دارالكتب الإسلامية، 1365 ش. ‏
6. وسائل‏الشّيعه، محمد بن حسن بن على بن محمد بن حسين، معروف به شيخ حرّ عاملى، مؤسّسه آل البيت لإحياء التراث، قم، اوّل، 1409 ‍ق.

دیدگاه‌ خود را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

اسکرول به بالا