- 31. حجاب و عفاف
بدحجابی و بی‌حجابی گناه اجتماعی بزرگی است که باید نسبت به خطرات آن توجّه جدّی شود. چادر، یک حجاب مذهبی و ملّی است و زن مسلمان نباید این حجاب را از دست بدهد که خسارات فراوانی دارد. مهم‌تر این‌که قرآن کریم از زنان مؤمن و عفیف، انتظار دارد که چادر داشته باشند و آن را نشانۀ شخصيّت زن مي‌داند:
«يا أَيهَا النَّبِی قُلْ لِأَزْواجِكَ وَ بَناتِكَ وَ نِساءِ الْمُؤْمِنينَ
يدْنينَ عَلَيهِنَّ مِنْ جَلاَبِيبِهِنَّ ذلِكَ أَدْنى أَنْ يعْرَفْنَ فَلا يؤْذَينَ
وَ كانَ اللَّهُ غَفُوراً رَحيماً»[1]
ای پیامبر، زنان و دختران خویش و زنان مؤمنان را بگو: چادرهای خود را بر خویشتن فروتر گیرند. این نزدیک‌تر است به آن که شناخته شوند و آزارشان ندهند
و خدا آمرزندۀ مهربان است.
حجاب و عفاف در تعالیم دینی از اهمیّت والایی برخوردار است. کمرنگ شدن یا تبدیل به ضدّ ارزش شدن این دو ارزش معنوی، خسارات فراواني دارد و توبۀ همگانی را واجب می‌سازد.
مردان مؤمن و غیرتمند نیز نسبت به پوشش خود و حفظ حجاب و شئونات اخلاقیِ زن و فرزندان خويش، وظیفه دارند، و باید اعضای خانواده را از رفت و آمد با نامحرم و مبادرت به اموری که به فساد و یا بی‌عفّتی آنان منجر می‌گردد، با ملاطفت و همراه با بیان استدلال، منع نمایند.
1 . احزاب / 59
