- 30. ورود مستقيم به بهشت
در روایتی از حضـرت سیّدالشّهداء(ع) نقل شده است که در آخرت، خداوند متعال به برخی از انسان‌ها دو بال عنایت می‌فرماید. آنان با این دو بال به بهشت پرواز می‌کنند و در جایگاهی که برای خود از پيش آماده کرده‌اند، به صورتی که شايستۀ آنان است، متنعّم می‌شوند. در اين حال ملائکه از آنان از مواقف گوناگون ميزان و صراط و… سؤال مي‌کنند و آنان پاسخ می‌دهند که ما از هیچ‌کدام از این مواقف عبور نکرديم، بلکه با آن دو بال حرکت کردیم و به بهشت رسیدیم.
بعد ملائکه می‌پرسند: در دنیا چه کردید که به چنین مقامی دست یافتید؟ می‌گویند: ما دو چیز برای خداوند آوردیم و وقتی پروردگار متعال از ما پرسید که چه چیز آوردید، توانستیم پاسخ او را بدهیم. اوّل: «گناه» در زندگی ما نبود؛ چه در خلوت و چه در جلوت، نه گناه علنی داشتیم و نه گناه مخفیانه؛ به عبارت دیگر همه جا را محضـر خداوند می‌دانستیم و ادب حضور را در مقابل ذات باری‌تعالی مراعات می‌کردیم. دوّم: «مقام تسلیم و رضا» پیدا کرده بودیم. اگر از نعمت‌های دنیا برخوردار بودیم، آن‌‌را از الطاف جلیّه و آشـکار خداوند می‌دانستیـم و بر آن شاکر بودیم. و اگر بدون قصور و تقصیر، گرفتار مصایب و مشکلات دنیوی می‌شدیم، آن را از الطاف خفیّۀ خداوند مي‌شمرديم و علاوه بر آن‌که تسلیم خواست خداوند بودیم، از گرفتاری خود رضایت داشتیم. ملائکه به آنان می‌گویند که حقِّ شما هم همین است که مواقف گوناگون را طي نکرده وارد بهشت شوید.[1]
1. بحارالأنوار، ج 100، ص 25
