- 18. آموزشِ صبوری از دانة گندم
کسب هر موفقیّتی، نیازمند صبر است. اين نکته را مي‌توان از دانۀ گندم آموخت. شما دانۀ گندم را در خاک می‌کارید. دانه باید در زیر خاک صبر کند تا کم‌کم شکفته شود. اگر همان‌جا صبر نداشته باشد، می‌پوسد و تمام می‌شود؛ پس باید صبر کند تا اندکي رشد کند، آنگاه، به واسطۀ سرما و طوفان اذیّت می‌شود؛ پس باید زیر برف و در طوفان، استقامت داشته باشد و با بلا بسازد.
وقتی هم که خوشه کرد، اوّلِ بلا و سختی است. باید زیر چرخ جدا کردن گندم از کاه، استقامت کند. بعد زیر سنگ آسیا آرد شود. باید با صبر در مقابل آتش نانوایی، نان شود و برود در دهان یک مؤمن و جویده شود. به معده او برود و در آن دیگ جوشان، خُرد و هضم شود. بعد برود در روده و جوهرش گرفته شود و مثل سنگ معدنی که در کورۀ ذوب آهن، فضولات خود را از دست می‌دهد، خالص شود. عاقبت، این دانه گندم وارد خون شده و جزئی از بدن مؤمن شود، تا به آن بگویند: «مؤمن» که بالاتر از کعبه و بالاتر از ملک مقرّب است.
هر فضیلتی که انسان بخواهد پیدا کند، متوقّف بر صبر است؛ اگر هم کسی بخواهد خودسازی کند و تهذیب نفس داشته باشد، دست کم باید چهل سال خون جگر بخورد و شبانه‌روز زحمت بکشد و صبوری پیشه نماید.
«إِنَّ الَّذينَ قالُوا رَبُّنَا اللَّهُ ثُمَّ اسْتَقامُوا تَتَنَزَّلُ عَلَيْهِمُ الْمَلائِكَةُ أَلاَّ تَخافُوا وَ لا تَحْزَنُوا وَ أَبْشِرُوا بِالْجَنَّةِ الَّتي كُنْتُمْ تُوعَدُونَ
نَحْنُ أَوْلِياؤُكُمْ فِي الْحَياةِ الدُّنْيا وَ فِي الْآخِرَةِ»[1]
در حقيقت، كسانى كه گفتند: پروردگار ما «الله» است، سپس پایداری نمودند، فرشتگان بر آنان فرود مىآيند (و مىگويند:)هرگز مترسید و غمگین نشوید
و شما را مژده باد به بهشتی که (در دنیا) وعده داده می‌شدید.
ما سرپرستان و دوستان و یاران شما در دنیا و آخرتیم.
1 . فصّلت / 31-30
