- 16. رابطه با شيطان، عامل سقوط در جهنّم
در روایتی آمده است که پیامبراکرم(ص) به همراه جبرئیل نشسته بودند، در اين حال صدای مهیبی شنیده شد. پیامبر از جبرئيل پرسیدند که این چه صدایی بود؟ او پاسخ گفت: سنگی را هفتاد سال قبل در یکی از چاه‌های جهنّم رها کردند و اکنون به ته چاه رسید. این صدای برخورد آن سنگ به ته آن چاه بود![1]
استاد بزرگوار ما حضـرت امام خمینی در درس اخلاق می‌فرمودند: معنای این روایت آن است که کسی که در این دنیا می‌آید و به جای این‌که رابطه‌اش را با خدا روز به روز محکم‌تر کند، رابطه‌اش را با شیطان محکم می‌سازد و به جای قوی کردن روح، جسم و تمایلات و غرایز خود را قوی می‌کند، بداند که راه جهنّم را پیش گرفته و بعد از هفتاد سال زندگی در همين دنیا، به ته جهنّم رسیده است.
مشهور است که می‌گویند: شخص گناهکاري از بالاي يک بلندي به پايين افتاد و مُـرد. شـب او را در خواب دیـدند و از احـوالش در قيامت پرسيدند؛
گفت: همین مقدار بگویم که شب اوّل قبر و نکیر و منکر و پل صراط و…، همه دروغ است! من از آن بالا که افتادم، مستقیماً به وسط جهنّم سقوط کردم!. راست هم می‌گفت؛ زیرا چنین اشخاصی مستقیم به وسط جهنّم می‌روند. معنای روایت هم همین است.
1. تفسير القمي، ج 2، ص 3
