- 8. قانون مواسات
قانون مواسات یعنی هر کس باید از آنچه دارد به دیگران انفاق کند. کسی که مال دارد، به اندازۀ توان از دیگران دستگیری کند و اموال خود را به فقرا و ضعفا و آبرومندان ببخشد. آنکه علم دارد، از ترویج علم خود دریغ نکند، آنکه از قلم توانا برخوردار است، آن را در راه سعادت دیگران به کار گیرد. آنکه آبرويي دارد، از آبرو و شخصیّت خود، برای حلّ مشکلات مردم استفاده کند. آنکه قدرت و ریاستی دارد، از آن در جهت خدمت به ديگران استفاده کند؛ و بالأخره آن کسی که هیچ چیز ندارد، لااقل به دیگران دعا کند و برای همنوعان خود، از حضرت حق، خير و سعادت مسألت نمايد. قرآن کریم می‌فرماید:
«لِيُنْفِقْ ذُو سَعَةٍ مِنْ سَعَتِهِ وَ مَنْ قُدِرَ عَلَيْهِ رِزْقُهُ فَلْيُنْفِقْ مِمَّا آتاهُ اللَّهُ»[1]
بر توانگر است كه از دارایى خود انفاق كند و هر كه تنگدست باشد،
بايد از هر آنچه خدايش داده، انفاق نمايد.
پیامبر اکرم(ص) و سایر انبیای الهی و ائمّۀاطهار(ع) به صورت جدّی به قانون مواسات عمل می‌کرده‌اند. چراکه از منظر اسلام، خودخوری، خودمحوری و خودخواهي، مردود و ممنوع است.
مراقب باشید اگر از این وظیفۀ مهم کوتاهی می‌کنید و به آن عمل نمی‌کنید، لااقل موجب آزار و اذیّت خلق خدا نشوید. به قول معروف: «اگر خیرتان به کسی نمی‌رسد، لااقل به او شر نرسانید». اگر گره از کار کسی نمی‌گشایید، لااقل گره بر کار او نزنيد. اگر دیگران را یاری نمی‌کنید، لااقل پشت سر آنان غیبت نکنید و به آنان تهمت نزنید، شایعه برای کسی درست نکنید. در ساده‌ترين صورت، وقتی در مقابل شما از کسی بدگویی کردند، از او دفاع کنید و نگذارید به شخصیّت او ضربه بخورد.
1. طلاق / 7
