9. اهميّت دعا و راز و نياز

• 9. اهميّت دعا و راز و نياز

دعا، در نظر مؤمنان یعنی سخن گفتن با معبود، از اين‌روست که براي آنان، بالاترین لذّت‌هاست. لذّتی بالاتر از سخن گفتن انسان با معبود و معشوق خود، یعنی خداوند متعال، وجود ندارد. توجّه به این نکته، عبادت و دعا را براي همگان بسیار شیرین و لذّت‌بخش می‌گرداند.
اهل سیر و سلوک، حاضرند تمامي هستی خود را برای لحظه‌ و ساعتی سخن گفتن با معشوق فدا کنند. متأسّفانه بسیاری از انسان‌ها، از لذّت‌های معنوی محروم هستند؛ آنان از لذّت تهجّد و مناجات در دل شب، از لذّت تلاوت قرآن، و در یک کلام، گفتگو با معشوق خود را محروم داشته‌اند؛ خواندن قرآن، صحبت کردن خداوند با بندگان خود است و دعا و مناجات، سخن گفتن بنده با اوست. قرآن را «کلام نازل» و دعا را «کلام صاعد» می‌نامند؛ یعنی قرآن کریم از طرف خداوند تبارک‌وتعالی نازل شده است؛ امّا دعا «کلام صاعد» است؛ یعنی فرصتی است که در دل شب برای بنده فراهم می‌شود:
«شب مردان خدا، روز جهان‌افروز است.»