- احکام هبه
>مسأله 462< هبه، مخصوصاً هبه به خویشان، یکی از مستحبّات است و موجب خشنودی خدای متعال و پیامبر گرامی(ص) و اهل‌‌بیت( می‌باشد. و معنای آن این است که انسان چيزى را مجّانى و بلاعوض به دیگری بدهد.
>مسأله 463< هبه از عقود است، لذا قبول و قبض لازم دارد. یعنی تا زمانى که گیرنده قبول نكند يا هبه كننده مال را تحويل طرف نداده باشد، هبه تحقّق پیدا نمی‌کند.
>مسأله 464< هبه از عقود جايز است، یعنی هبه کننده می‌تواند پس بگیرد. ولی پس گرفتن هبه شرعاً و عرفاً ناپسند است.
>مسأله 465< در چند مورد پس گرفتن هبه جایز نیست:
اوّل: هبه به يكى از خويشان نزديك نظیر پدر، پسر و برادر باشد.
دوّم: هبه به حال خود نمانده باشد. نظیر اینکه زمین را باغ یا خانه کرده یا فروخته باشد.
سوّم: هبه به قصد قربت باشد که به آن صدقه می‌گویند.
چهارم: هبه كننده در عوض، چیزی گرفته باشد که به آن هبۀ معوّض می‌گویند.
پنجم: یکی از طرفین بمیرند.
>مسأله 466< هدایایی که در موقع ازدواج یا وضع حمل و مانند آن، براى زن و شوهر مىآورند، اگر اطرافیان داماد آورده باشند، متعلّق به داماد و اگر اطرافیان عروس آورده باشند، متعلّق به عروس است.
>مسأله 467< جهیزیه‌ای که تحویل عروس داده‌اند، مال عروس است و حقِّ پس گرفتن ندارند. و همچنين است چيزهايى كه براى پسر تهيه مىشود.
>مسأله 468< هبه در مرض موت، گرچه کم یا زیاد باشد یا حتّی زايد بر ثلث باشد، صحیح است و اگر هبه به واسطۀ نوشتن یا به نام کردن سند باشد نیز تحقّق پیدا می‌کند و قابل برگشت نیست، مگر گیرنده از خویشان نباشد و مریض هم نمیرد که در این صورت برگشت جايز است، ولی شرعاً و عرفاً بسیار ناپسند است.
>مسأله 469< اگر قصد مریض از هبه، محروم کردنِ بدونِ جهتِ بعضی ورثه از ارث باشد، حرام است.
