- احکام زکات
قرآن کریم زکات را در یک معنای عام استعمال می‌کند و آن قانون مواسات است. قانون مواسات یعنی اینکه خداوند متعال هرچه به هرکسی عطا فرموده است و او را مالک آن کرده است، باید دیگران از آن بی‌بهره نباشند: «وَ مِمَّا رَزَقناهُم يُنفِقُونَ.» اهمال در این انفاق، گناه بزرگی است و قرآن کریم عذاب دردناکی برای آن بر می‌شمرد.[1]
>مسأله 278< زکات مصطلح در فقه، در نه چیز واجب می‌شود:
1و2و3و4) گندم و جو و خرما و کشمش؛ که اگر به مقدار 864 کیلو یا بیشتر، از زمین برداشت شد، باید پس از کسر مخارج و هزینه‌ها، یک دهم آن به عنوان زکات پرداخت شود و در صورتی که آبیاری زمین زراعی با آب باران يا نهر یا به‌وسيلۀ تلمبههاى گوناگون نباشد و با دلو و مانند آن آبيارى شود، زكات آنها يك بيستم است.
5و6) طلا و نقره؛ اگر طلا به مقدار پانزده مثقال رایج بازار و نقره به مقدار 105 مثقال رایج بازار برسد و آن را سكّه زده باشند، باید یک چهلم آن به عنوان زکات پرداخت شود. ولی اگر طلا و نقره سکّه‌دار نباشد، زکات ندارد.
7و8و9) گوسفند و گاو و شتر؛ به شرط آنکه عرفاً بیکار محسوب شوند و از علف بیابان (چرا) بخورند نه علف دستی، زکات دارند. در این صورت زکات چهل گوسفند، یک گوسفند و زکات سی گاو، یک گاو و زکات پنج شتر، یک گوسفند است؛ این مسأله جزئیات مفصّلی دارد که در رسالۀ توضیح المسائل بیان شده است.
>مسأله 279< زکات باید صرف فقرا و تقويت اسلام و مصالح مسلمين شود و خود زکات دهنده می‌تواند در کارهای خیر نظیر مسجدسازی، مدرسه‌سازی، تحصیل جوانان، تأسیس کتابخانه و انتشار فرهنگ اسلامی مصرف نماید. ولی پرداخت زکات به مجتهد جامع‌الشّرایط جهت صرف در تقویت اسلام بهتر است و اگر مجتهد درخواست کرد، باید به او پرداخت شود.
>مسأله 280< اگر کسی خود فقیر است و خمس يا زکات بدهکار است، می‌تواند از مجتهد جامع‌الشّرایط اجازه بگیرد و بعضی از خمس یا زکات یا همۀ آن را برای خود بردارد.
[1]. توبه / 34
